Jedna od studija o genetskom porijeklu stanovnika bivših Jugoslavenskih republika realizirana je u suradnji sa: Institutom za antropološka istraživanja u Zagrebu, Medicinskog Univerziteta u Skoplju, Kliničkog centra u Beogradu, zatim Estonskog Biocentra pri Tart Univerzitetu, Medicinskog Univerziteta u Prištini, Medicinskog Fakulteta u Tuzli, Kliničke Bolnice „Bijeli brijeg“ u Tuzli, Domu zdravlja u Zagrebu, te Škole medicine u Edinburgu – Škotska.
Istrazivanje je provedeno na reprezentativnom uzorku 681 muske osobe iz Hrvatske, BiH, Srbije, CG, Kosova i Makedonije, koje nisu u srodstvu, prema medunarodnim statistickim metodologijama. Iz uzoraka krvi testiranih osoba utvrdene su Y-DNA haplogrupe i uporedene sa rezultatima prethodno provedenih testiranja u drugim djelovima svijeta.
Kako bi rezultati bili što bliži realnoj situaciji na terenu, uzorci su sakupljani i testirani u svim gradovima bivše Jugoslavije.
Genetske grupe, koje su analizirane u ovom istraživanju, su sljedeće:
J (J2e*,J2e1,J2,J2f1) - Ova haplo grupa je Anatolskog porijekla, najvjerovatnije je došla sa osmanlijama na Balkan/Europa (prema Wikiediji haplotipovi su geni koji se ne rekombiniraju i nemaju svoj par na drugom kromosomu. Sve takve gene na Y kromosomu i mitohondrijskoj DNK (mtDNK) nazivaju se haplogrupama odnosno haplotipovima). Procenat ove grupe u stanovništvu: Hrvatska (kopno) 1,9 odsto, Bosna i Hercegovina 1,4, Srbija 8,0, kosovski Albanci 16,7, Makedonci 12,6 i makedonski Romi 1,8 odsto.
E (E3b*,E3b1...itd.) - Ova grupa se nalazi na cijeloj jadranskoj obali, Italiji, Grčkoj, Albaniji i graničnom regionu. Najveći procenat se nalazi kod kosovskih Albanaca. Procenat ove grupe u stanovništvu: Hrvatska (kopno) 5,6 odsto, Bosna 10,14, Hercegovina 8,9, Srbija 21,25, kosovski Albanci 47,4, Makedonci 24,06 i makedonski Rromi 29,82 odsto.
K* - Ovaj haplotip pripada Hunsko-turskoj grani, a korijen ove grupa je u Mongoliji, najvjerovatnije donesen sa Hunima u Evropu. Procenat ove grupe u stanovništvu: Hrvatska (kopno) 0,9 odsto, Bosna i Hercegovina 2,84, Srbija 7,08, kosovski Albanci -, Makedonci 1,27, makedonski Romi -.
R i R1a - Slavenskog porijekla; ovaj tip je sa Crnog i Kaspijskog mora najvjerovatnije sa "kurgan-kulturom" došao u Europu. Najčešće se nalazi u Rusiji, Ukrajini i na Baltiku. Procenat ove grupe u stanovništvu: Hrvatska (kopno) 34,30 odsto, Bosna 24,60, Hercegovina 12,06, Srbija 15,93, kosovski Albanci 4,42, Makedonci 15,19 i makedonski Romi 1,70 odsto.
R1b - Nosioci ove grupe se susreću najviše u zapadnoj Evropi. Najveći procenat je na špansko-francuskom području, a također velik procenat u Velikoj Britaniji i Irskoj. Procenat ove grupe u stanovništvu: Hrvatska (kopno) 15,70 odsto, Bosna 1,40, Hercegovina 3,55, Srbija 10,62, kosovski Albanci 21,10, Makedonci 5,06 i makedonski Romi 1,75 odsto.
I - Ovaj haplotip postoji samo u Evropi, za razliku od svih ostalih haplotipa. Zato se smatra da je u Europi i nastao kod prvih Evropljana između dva ledena doba, prije 30-35000 godina.
I1a - Najveći procenat ovog tipa se nalazi na Skandinaviji i Islandu. Ovaj haplotip u Velikoj Britaniji nazivaju i Vikinger marker.
I1b* - Ovaj haplotip se najčešće (najveći procenat) u Bosni i Hercegovini nalazi i okolnim zemljama, pri čemu sa udaljavanjem jako (naglo) opada. Naprimjer, u Hrvatskoj blizu Slovenije nalazi se samo 20 odsto ovog tipa.
Jedna podvrsta se nalazi na Sardiniji.
Za sada je ovo otkriče zapanjujuće, jer do prije pet godina niko nije ni znao ni slutio da izvan Skandinavije (Vikinga) ima još nasljednika prvih Evropljana.
Procenat ove grupe u stanovništvu (I*+I1a+I1b*+I1c): Hrvatska (kopno) 37,0 odsto, Bosna 53,65, Hercegovina 70,91, Srbija 36,28, kosovski Albanci 7,96, Makedonci 34,17, makedonski Romi 5,26 odsto.
Najinteresantnije od svega leži u činjenici da je I1b grupa u Bosni i Hercegovini zastupljena sa visokim procentima. Do sada niti jedna takva koncentracija nije zabilježena u Evropi.
Zapadni genetičari i antropolozi vjeruju da su upravo Vikinzi naši direktni potomci, što potvrđuju i genetske analize posljednjih sedam godina. Pojavljivanje haplogrupe i na teritoriji Velike Britanije, Francuske i kod Kelta, pripisuje se Vikinzima koji su se spuštali i ratovali na ovim teritorijima, a koji su u sebi nosili naše gene i tako ostavili genetski trag iza sebe. Ova grupa dominira, osim u hrvatskoj i u bošnjačkoj, te i u srpskoj populaciji BiH.
H - Ova haplogrupa je nastala u Indiji i najvjerovatnije sa Sintima i Romima došla na Balkan. Procenat ove grupe u stanovništvu: Hrvatska (kopno) -, Bosna i Hercegovina -, Srbija 0,9, kosovski Albanci –, Makedonci - i makedonski Romi 59,6 odsto.
Na osnovu ovih istraživanja može se reći da je 34,3 odsto Hrvata slavenskog porijekla(haplotip R1a), 25 odsto Bosanaca su slavenskog porijekla a 12 odsto Hercegovaca, dok je samo 15,93 odsto Srba slavenskog porijekla (što obara u potpunosti srpski mit o njihovim slavenskim korijenima i bratstvu sa Rusima).
Procenat muškaraca koji pripadaju anatolskom (turskom) porijeklu je sljedeći: 1,4 odsto Hercegovaca, 1,9 odsto Hrvata a osam odsto Srba je anatolskog (turskog) porijekla. Ostalih 7,08 odsto Srba nose haplotip K (hunsko-turski).
Prije nego što se počne govoriti o "teoriji zavjere", valja znati da su ovi podaci sadržani u studiji zemalja (i institucija tih zemalja) koje su u učestvovale u ovom istraživanju. Ovi podaci su tek početak tipiziranja stanovništva i, vjerovatno, biće nekog pomijeranja ovih brojeva, doduše ne u nekoj značajnijoj mjeri, jer će upravo pomenuti biti i ostati kao osnova.
Ovo je također dobra osnova kojom se ruše svi "mitovi" o velikom srpstvu, hrvatstvu, slavenstvu, avarstvu...koji – kako se sada vidi - ne odgovaraju stvarnim činjenicama.
Jednoga trebamo biti svjesni, u Bosni postoji šest različitih haplotipova, u Hercegovini 11, Hrvatskoj 12 i Srbiji 13. U ove dvije posljednje države ne dominira nijedan haplotip, pa se nijedna od ove dvije zemlje ne može pozvati na čiste korijene, jer su kao i većina europskih zemalja mješavina iz različitih krajeva porijekla. Jedino, i samo, stanovništvo BiH posjeduju, kao što je rečeno na osnovu rezultata istraživanja, najveći procent samo jedne haplogrupe u cijeloj Europi i ovu genetsku izolaciju do objavljivanja ove studije (a i drugih) niko nije smatrao mogućom, i nigdje u Evropi se ne pojavljuje na tako velikoj površini.Na kraju važna napomena: Bosanci i Hercegovci ovdje nisu prikazani kao tri etničke grupe, nego kao cjelokupno BiH stanovništvo uopće.”
Reference:
- http:// www.balto-slavica.com
- http://www.rodoslov.ba
- http://mbe.oxfordjournals.org/content/22/10/1964.full.pdf
Ovoliku bsmislicu skoro nisam video. Idioti (autori ovog pamfleta) povezuju haplotipove (nastale pre 20000 godina i vise) sa savremenim etnosima (cesce ne starijim od 1000 godina, a u slucaju slovenskih, nesto starijim). Ozbiljna istrazivanja ovog pitanja ne mogu da se zasnivaju samo na DNK genealogiji, ona zahtevaju daleko kompleksiniji pristup. Potrebno je ukljuciti i arheologiju (slicnost u materijalnoj kulturi ukazuje na kulturoolosku bliskost naroda), lingvistiku (opet kulturooloska bliskost), antropologiju (ukazuje na genetsku bliskost ali i na nacin zivota: cime su se ljudi bavili). Hajde da malo prokomentarisemo etnoloske razloge, i zasto su gornji zakljucci besmisleni:
ReplyDelete1) Naime, u formiranju praslovena (pre nekih 3000 godina), ravnopravno ucestvuju nosioci raznih haplogrupa (dominiraju R1a i I2a). Ova dva haplotipa (sa razlicitim relativnim ucescem) kod svih slovenskih naroda dominiraju. Ali, najcesce ima i ostalih.
2) Nadalje, pamfletasi "zaboravljaju" da je pripadnost etnosu ne pitanje genetike, vec kulture (jezika, obicaja, verovanja...). U formiranju praslovenskog etnosa ucestvuju potomci neolitskih i eneolitskih civilizacija Podunavlja. Odakle se to zna?
2A) Iz antropoloskih nalaza (ne postoje velike razlike antropoloskih karakteristika pripadnika ovih civilizacija sa onim koje se nalaze danas)
2B) Nacina gradnje i nacin svakodnevnog zivota (od neolita, pa do 19. veka na prostoru podunavlja, pa do savremenih slovenskih etnosa tip kuca je isti: mala kuca kvadratne osnove. Za razliku od germanskih, recimo (brvnare duge i do 50m). Ovo nam govori da su ljudi podunavskih kultura, bas kao i prasloveni i njihovi potomci do 19. veka ziveli u malim porodicama (organizacija nacina zivota, obicaji), bavili se zemljoradnjom ili stocarstvom... Za razliku od Germana, koji su ziveli u velikim rodovskim zajednicama (odatle dugacke brvnare).)
2V) Mitologija (U Nestorovom letopisu crno na belo je zabelezeno verovanje starih Rusa da poticu sa Dunava). S druge strane, u mitologiji Srba postoji secanje na neke vladare iz antike (car Trojan, npr), dok je u legendama stanovnika Dalmacije sacuvano secanje na drevnu kraljicu Teutu.
2G) Lingvisticke: brojne reci staroruskog jezika ukazuju na bliskost sa dijalektima Slovena iz Podunavlja (cuveni primer je staroruski naziv za vevericu: staroruski veverica; danas belka (ocigledno vezana severni varijetet))...
2D) Relativno visok procenat R1a1 haplogrupe u Hrvatskoj (posebno u Slavoniji) moze biti i posledica doseljavanja iz Ceske i Slovacke tokom 18. i 19. veka. Ovo doseljavanje je imalo veliki obim (Daruvar sa okolinom Cesi cine preko 30% populacije, Valpovo, Pozega, Pakrac, Varazdin, Virovitica, Nasice,...). U doseljavanju su ucestvovali i Bavarci (moguc izvor nosilaca R1b haplotipa). Sto se Bosne tice, ona je od 18. veka cesto bila ubeziste muslimanima iz Madjarske (pocetak 18. veka; ali MAdjari su nosioci tipicne slovenske genetike), Srbije (opet slovenski haplotip), i posle Napoleonovih ratova a zatim i u vreme AU okupacije izvestan broj Poljaka (opet Sloveni)...
Da ne govorimo o drugim elementima, jer nemam nameru da sad pisem naucni rad (zapravo koment na glupost koju izlazu gornji "autori").
Sto se tice bliskosti Srba i Rusa, naravno da ona postoji, i ona nije samo zasnovana na genetskoj bliskosti, vec pre svega na civilizacijskoj. Onako kako to danas muslimani sa ovih prostora osecaju prema Turskoj ili recimo Saudijcima.